52 χρόνια πέρασαν.
Αναρωτιέμαι αν το μήνυμα του, η ιστορική του καταγραφή, ο στόχος και το αποτέλεσμα του έχουν περάσει και στη σημερινή νεολαία.
Χωρίς δισταγμό λέω ΝΑΙ. Λέω ναι γιατί η νεολαία μας λέει πάντα ναι στους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού.
Το μήνυμα του αγώνα τους δεν ξεθώριασε. Πέρασε στην συλλογική συνείδηση.
Σε όσους θεωρούν τη νεολαία μας αδιάφορη και απολίτικη ή την αγνοούν ή την συκοφαντούν : Η ζωή θα εμφανίσει και αλλα Πολυτεχνεία και άλλους αγώνες. Η νεολαία θα είναι εκεί. Πάντα πρώτη. Πάντα θα τους λένε αλήτες αλλα αυτοί θα είναι πρώτοι.
Οι θυσίες, το αίμα και τα βασανιστήρια που υπέμεινε ο ελληνικός λαός είναι μνήμη ενεργή, είναι παρακαταθήκη ευθύνης.
Σήμερα, μπροστά στις προκλήσεις που απειλούν τη δημοκρατική λειτουργία και τα θεμελιώδη δικαιώματα, το παράδειγμα του Πολυτεχνείου μάς καλεί να υπερασπιστούμε την ελευθερία και να αντισταθούμε σε κάθε μορφή αυταρχισμού.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι διαρκές και είναι εδώ. Μας αφορά όλους.
