- Τέλος παρεπιδημούντων (υπέρ των Δήμων) στα καταλύματα κάθε μορφής, σε καταστήματα από πολλούς κλάδους δραστηριότητας και στις ιαματικές πηγές επιβάλλεται με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών με τίτλο: «Ρυθμίσεις για τους χερσαίους συνοριακούς σταθμούς, την ενίσχυση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και λοιπές διατάξεις». Το νομοσχέδιο έχει τεθεί σε διαβούλευση.
- Με την προτεινόμενη ρύθμιση δίνεται δυνατότητα επιλογής του ποσοστού από τον κάθε δήμο στο 0,5% ή 0,75% (το ποσοστό αυτό, κατά τις πληροφορίες, οριστικοποιήθηκε μετά από έντονες διαβουλεύσεις, αφού αρχικά προβλέπονταν η δυνατότητα για υψηλότερα ποσοστά...)
Στην εισηγητική έκθεση αιτιολογείται η επέκταση του τέλους παρεπιδημούντων ως εξής:
Με την προτεινόμενη ρύθμιση εκσυγχρονίζεται το πλαίσιο επιβολής του τέλους παρεπιδημούντων, το οποίο ισχύει σχεδόν πενήντα (50) έτη, κατά τη διάρκεια των οποίων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα η διακίνηση επισκεπτών, ο αριθμός των τουριστικών επιχειρήσεων και, συνεπώς, έχουν μεταβληθεί ουσιωδώς η εξυπηρετούμενη ανάγκη, η έκτασή της, η επιβάρυνση των υποδομών των δήμων και η ένταση των απαιτήσεων απόκρισης των υπηρεσιών των δήμων στις καθημερινές ανάγκες εύρυθμης λειτουργίας των πόλεων. Με την προτεινόμενη ρύθμιση δίνεται δυνατότητα επιλογής του ποσοστού από τον κάθε δήμο στο 0,5% ή 0,75%, ώστε να ενισχυθούν τα έσοδα του κάθε δήμου ανάλογα με τις υποδομές που διαθέτει και τις τοπικές ιδιαιτερότητες. Επιπλέον, εκσυγχρονίζεται το τέλος επί της χρήσης φυσικών ιαματικών πηγών, η εφαρμογή του οποίου είχε ατονήσει.
Αναλυτικά το σχετικό άρθρο:
Άρθρο 30
Τέλος διαμονής παρεπιδημούντων, καταστημάτων και ιαματικών πηγών
1. Επί του καταβαλλόμενου μισθώματος κλίνης, ενοικιαζομένου δωματίου, διαμερίσματος, χώρου ή θέσης σε οργανωμένη κατασκήνωση, και επί της τιμής κλίνης για τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και τα τουριστικά καταλύματα κάθε λειτουργικής μορφής, όπως προβλέπονται στην παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α’ 155), καθώς και επί του μισθώματος καταλύματος κάθε κατηγορίας βραχυχρόνιας ή μακροχρόνιας μίσθωσης, επιβάλλεται τέλος διαμονής παρεπιδημούντων σε ποσοστό μηδέν κόμμα πέντε τοις εκατό (0,5%), όταν η διαμονή διαρκεί λιγότερο του εξαμήνου.
2. Το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων της παρ. 1 συνιστά έσοδο των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' βαθμού και μπορεί να διατίθεται για την πληρωμή οποιασδήποτε δαπάνης. Το τέλος βαρύνει τον διαμένοντα πελάτη, αναγράφεται επί των εκδιδόμενων φορολογικών στοιχείων, εισπράττεται από τον εκμισθωτή και αποδίδεται από αυτόν στον δικαιούχο δήμο, μέσα στην προθεσμία απόδοσης του Φ.Π.Α.. Για μη υπόχρεους σε υποβολή δήλωσης Φ.Π.Α., η δήλωση των τελών υποβάλλεται μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του μήνα που ακολουθεί κάθε ημερολογιακό τρίμηνο.
3. Με απόφαση του οικείου δημοτικού συμβουλίου το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων, μπορεί να αυξάνεται σε ποσοστό μηδέν κόμμα εβδομήντα πέντε τοις εκατό (0,75%), καθώς και να διαφοροποιείται είτε κατά οικιστικές περιοχές που οριοθετούνται σαφώς με την εν λόγω απόφαση είτε κατά τις μορφές-κατηγορίες καταλυμάτων. Η ισχύς της ως άνω απόφασης αρχίζει τρεις (3) μήνες μετά τη δημοσίευσή της.
4. Επί των ακαθαρίστων εσόδων των: α) κάθε είδους, μορφής και ονομασίας καταστημάτων, στα οποία πωλούνται για κατανάλωση εντός των χώρων δραστηριοποίησης του καταστήματος ή σε πακέτο, φαγητά, ποτά, καφές, αναψυκτικά, γαλακτοκομικά προϊόντα και γλυκίσματα, εφόσον διαθέτουν πάγκους ή τραπεζοκαθίσματα, β) ζυθοπωλείων και μπαρ, ανεξαρτήτως ιδιαίτερης ονομασίας και κατηγορίας, γ) καντινών, δ) νυχτερινών κέντρων, αιθουσών χορού και άλλων καταστημάτων με ποτά και θέαμα, καφωδείων, κέντρων διασκέδασης και χορευτικών κέντρων με μουσική και ε) επιχειρήσεων καζίνο και των επιχειρήσεων που λειτουργούν εντός αυτού, επιβάλλεται τέλος υπέρ των δήμων, στην περιφέρεια των οποίων ισχύει το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων.
Το τέλος αυτό υπολογίζεται σε ποσοστό μηδέν κόμμα πέντε τοις εκατό (0,5%) για τα καταστήματα των περ. α), β) και γ), σε ποσοστό πέντε τοις εκατό (5%) για τα καταστήματα της περ. δ) και σε ποσοστό δύο τοις εκατό (2%) για τα καταστήματα της περ. ε). Με απόφαση του οικείου δημοτικού συμβουλίου το τέλος επί των ακαθαρίστων εσόδων των καταστημάτων των περ. α) έως και γ) μπορεί να αυξάνεται σε ποσοστό μηδέν κόμμα εβδομήντα πέντε τοις εκατό (0,75%) και επιπλέον, μπορεί να διαφοροποιείται είτε κατά
οικιστικές περιοχές που οριοθετούνται σαφώς με την εν λόγω απόφαση είτε κατά κατηγορίες καταστημάτων. Η ισχύς της ως άνω απόφασης αρχίζει τρεις (3) μήνες μετά τη δημοσίευσή της.
Στο τέλος της παρούσας υπάγονται και τα κέντρα διασκέδασης και τα καταστήματα των πιο πάνω περιπτώσεων που λειτουργούν μέσα σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κάθε λειτουργικής μορφής και κατηγορίας, τα καταστήματα των πιο πάνω περιπτώσεων που λειτουργούν μέσα σε εμπορικά κέντρα, καθώς και στα οργανωμένα τμήματα των υπεραγορών (SUPERMARKETS) και των πολυκαταστημάτων, στα οποία πωλούνται έτοιμα φαγητά.
5. Στους δήμους και στις περιοχές-τμήματα δήμων, όπου δεν ισχύει το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων, το τέλος της παρ. 4 μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού τους συμβουλίου.
6. Το τέλος της παρ. 4 μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, σε ποσοστό μηδέν κόμμα πέντε τοις εκατό (0,5%), και στις παρακάτω κατηγορίες καταστημάτων:
α) ειδών λαϊκής τέχνης,
β) ενθυμίων και δώρων,
γ) ενοικιάσεως σκαφών αναψυχής τοπικού χαρακτήρα, θαλάσσιων ποδηλάτων, ιστιοσανίδων, ειδών χρησιμοποιούμενων στην παραλία, σχολών εκμάθησης θαλάσσιων σπορ και εκμάθησης καταδύσεων, γενικότερα ειδών που χρησιμοποιούνται στη θάλασσα από τους λουόμενους,
δ) ειδών χειμερινών σπορ, σκι και ορειβασίας, σχολών εκμάθησης χειμερινών σπορ,
ε) ενοικιάσεων αυτοκινήτων, μοτοποδηλάτων, ποδηλάτων και ελαφρών προσωπικών ηλεκτρικών οχημάτων (Ε.Π.Η.Ο.) και παρόχων Ε.Π.Η.Ο. προς κοινή χρήση και
στ) τουριστικών προϊόντων-αναμνηστικών κάθε είδους.
Σε περίπτωση διάθεσης προϊόντων και υπηρεσιών στο πλαίσιο άσκησης πολλαπλών οικονομικών δραστηριοτήτων από τα ανωτέρω καταστήματα, για τον προσδιορισμό του οφειλόμενου κατά τα ανωτέρω τέλους λαμβάνονται υπόψη τα ακαθάριστα έσοδα, τα οποία προέρχονται μόνο από τη λιανική πώληση των προϊόντων και των υπηρεσιών που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος, όπως αυτά προκύπτουν από τη δήλωση της παρ. 4 του άρθρου 6 του ν. 1080/1980 (Α’ 246) και τα εκκαθαριστικά σημειώματα του Φ.Π.Α..
7. Το τέλος των παρ. 4 έως 6 βαρύνει τον πελάτη και αναγράφεται ξεχωριστά στα εκδιδόμενα στοιχεία, εισπράττεται δε από αυτόν που εκδίδει τον λογαριασμό, ο οποίος υποχρεούται να το καταβάλλει, είτε είναι είτε δεν είναι υπόχρεος στην πληρωμή Φ.Π.Α., με υποβολή δήλωσης προς την Α.Α.Δ.Ε..
8. Επί του αντιτίμου χρήσης των φυσικών ιαματικών πηγών δύναται να επιβληθεί με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου τέλος σε ποσοστό μέχρι δεκαπέντε τοις εκατό (15%). Η ισχύς της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου αρχίζει τρεις (3) μήνες μετά τη δημοσίευσή της. Το τέλος βαρύνει τον χρήστη της υπηρεσίας και αναγράφεται ξεχωριστά στα εκδιδόμενα στοιχεία, εισπράττεται δε από αυτόν που εκδίδει τον λογαριασμό, ο οποίος υποχρεούται να το καταβάλλει στον οικείο δήμο.
9. Στις περιπτώσεις μη υποβολής δήλωσης για τα τέλη των παρ. 1 έως 8, επιβάλλεται σε βάρος του υπόχρεου πρόστιμο σύμφωνα με το άρθρο 73 του από 24.9/10.10.1958 β.δ. (Α’ 171). Στις περιπτώσεις εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης ή μη καταβολής των τελών, αντί του τόκου εκπρόθεσμης καταβολής του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α’ 190), επιβάλλεται σε βάρος του υπόχρεου προσαύξηση δύο τοις εκατό (2%) επί του οφειλομένου τέλους, για κάθε μήνα καθυστέρησης, η οποία όμως δεν μπορεί να υπερβεί το εκατό τοις εκατό (100%) του οφειλόμενου κάθε φορά χρέους.
10. Από το συνολικό ποσό των εισπραχθέντων κάθε μήνα εσόδων, ορίζεται ποσοστό παρακράτησης και απόδοσης στον ΑΛΕ 1440103001 του κρατικού προϋπολογισμού ύψους πέντε τοις εκατό (5%), κατά παρέκκλιση των όσων ορίζονται στο άρθρο 98 του ν. 4270/2014 (Α' 143). Επιπλέον, ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) μεταβιβάζεται σε ειδικό λογαριασμό που τηρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων («Λογαριασμός Αρωγής Δήμων»), προκειμένου να αποδοθεί σε οικονομικά ασθενέστερους δήμους.
Στο νομοσχέδιο υπάρχει και το Άρθρο 26, που θεσπίζει εξωδικαστικό μηχανισμό για οφειλές προς Δήμους.
