Άλλη μια τυχαία περίπτωση ευημερίας των «γαλάζιων» παιδιών.
Η κατάθεσή του ήταν αποκαλυπτική, όχι για όσα είπε, αλλά για όσα αρνήθηκε να πει. Ο μάρτυρας ούτε στα μάτια δεν μας κοίταζε. Σε κάθε ερώτηση (σχετική ή άσχετη) επικαλούνταν το «δικαίωμα της σιωπής», χωρίς όμως να έχει προσκομίσει ούτε ένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι είναι κατηγορούμενος ή ύποπτος.
Αν είναι «καθαρός», γιατί δεν απαντά;
Τι ντροπή είναι αυτή, να επιτρέπει το προεδρείο της Επιτροπής αυτή την εικόνα παρακμής, υποβάθμισης του ρόλου της και συγκάλυψης.
Μπροστά σε αυτή την εικόνα, απευθύνθηκα στο Προεδρείο και ζήτησα (όπως οφείλω θεσμικά) την παραπομπή του μάρτυρα για το αδίκημα της ψευδούς κατάθεσης, σύμφωνα με το άρθρο 224 του Ποινικού Κώδικα.
Δεν μπορεί η Εξεταστική να μετατρέπεται σε θέατρο σιωπής και προστασίας.
Ολόκληρη η εξέταση στο βίντεο που ακολουθεί:
