Η πλήρης τοποθέτηση της κ. Σπυριδάκη έχει ως εξής :
Στη νέα αυτή θητεία, βάλαμε ως στόχο – φαντάζομαι όλοι μας – να δημιουργήσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τη διαβίωση των πολιτών και ταυτόχρονα προοπτικές για μία ανάπτυξη, αειφόρο προς τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του κάθε συμπολίτη μας. Σήμερα, η Κυβέρνηση, με την υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης των Λιμένων Ηγουμενίτσας και Θεσσαλονίκης και με τις τροποποιήσεις, που εισήχθησαν με το παρόν Νομοσχέδιο για κύρωση, αποδεικνύει την εμμονή της σε μια πολιτική πώλησης όλων των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, υπονομεύοντας τον ίδιο τον εθνικό μας, πλέον στόχο, τη βιώσιμη ανάπτυξη. Διότι, δυστυχώς, δε μιλάμε για παραχωρήσεις, αλλά για ένα είδος «ντε φάκτο» πωλήσεων. Συνεπώς, σε αυτή τη βάση ξεκινάμε και τη σημερινή συζήτηση.
Η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική για τους λιμένες δεν ευθυγραμμίζεται με την ευρωπαϊκή και τη διεθνή πρακτική. Μάλιστα, η πολιτική και οι πρακτικές που ακολουθούν όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες βασίζονται στη διατήρηση του δημόσιου ελέγχου των λιμένων, με παράλληλη παραχώρηση χρήσης των επί μέρους λιμενικών υπηρεσιών.
Το Μάρτιο του 2023, ως ΠΑΣΟΚ, καλέσαμε την Κυβέρνηση να προχωρήσει σε διαβούλευση για χάραξη μιας εθνικής λιμενικής πολιτικής, που να αξιοποιεί τους λιμένες υπό τη μορφή παραχώρησης χρήσεων και όχι πώλησης, όπως εφαρμόζεται σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και που εμείς συνεχίζουμε με συνέπεια να προτείνουμε, σε αντίθεση με τις πολιτικές των δύο προηγούμενων κυβερνήσεων. Ζητήσαμε τότε να ανασταλεί κάθε προγραμματισμένη πώληση του ΟΛΗΓ Α.Ε. αλλά και των υπολοίπων λιμένων της Ελλάδας.
Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η δημόσια και ιδιωτική περιουσία του δημοσίου, δόθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να αποκομίσει οφέλη, για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας, ρίχνοντας τις ευθύνες στο ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχτηκε το Υπερταμείο και που πράγματι ευθύνεται, υπονοώντας ταυτόχρονα ότι αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση. Όμως, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τα έγγραφα ή τουλάχιστον δεν προσκομίστηκαν τέτοια έγγραφα. Μάλιστα, με πρόσχημα ότι οι Υπηρεσίες της Βουλής δεν μπόρεσαν να συμπιέσουν το αρχείο, προκειμένου να λάβουν γνώση οι Βουλευτές, δεν δόθηκε το περιεχόμενο της Σύμβασης Παραχώρησης των Μετοχών.
Πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ είναι η στρατηγική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων και υποδομών της χώρας. Παραμένουμε διαχρονικά και σταθερά υπέρ των παραχωρήσεων παροχής υπηρεσιών, των επενδύσεων και της επιχειρηματικότητας σε λιμάνια, αεροδρόμια και οδικά δίκτυα. Παράλληλα όμως με άσκηση δημόσιου και ουσιαστικού ελέγχου διοίκησης. Η διαφορά μας με τη ΝΔ είναι σοβαρή και ιδεολογική. Διαφωνούμε με την καθολική παραχώρηση υποδομών. Πολύ περισσότερο, είμαστε αντίθετοι με τις «ντε φάκτο» πωλήσεις αυτών και ουσιαστικά με την εκχώρηση της πολιτικής διοίκησης και υποδομών στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας.
Οι Υποδομές είναι κρίσιμος συντελεστής για την ενίσχυση της οικονομίας, της τουριστικής ανάπτυξης και απαραίτητη προϋπόθεση για την βιωσιμότητά της. Συχνά, λέμε ότι ο Τουρισμός αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας και σε μεγάλο βαθμό αυτό ισχύει. Είναι αυτονόητο ότι ο Τουρισμός, ως βασικό τμήμα του ευρύτερου κοινωνικοοικονομικού συστήματος επηρεάζει και επηρεάζεται από την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Συνεπώς, οι παράγοντες, που θα επηρεάσουν την ανάπτυξη αυτή, είναι μεταξύ άλλων και εκείνοι οι οποίοι θα επηρεάσουν και τον τουρισμό. Η ανάγκη για συνεχή αύξηση του τουριστικού προϊόντος και βελτίωση της ποιότητάς του, επιτάσσει και την βελτίωση των υποδομών.
Ως νέα Βουλευτής του Ν. Λασιθίου επισημαίνω ότι η κατάσταση των υποδομών του νομού μου αλλά και όλης της Κρήτης είναι προβληματική και η πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση για τις υποδομές είναι συνολικά ανεπαρκής, πρόχειρη και αναποτελεσματική. Το αεροδρόμιο της Σητείας έχει τεράστιες ελλείψεις και οι απαραίτητες λειτουργίες διεκπεραιώνονται οριακά, ειδικά σε περιόδους υψηλής κίνησης. Η καθυστέρηση εξέλιξης του έργου του ΒΟΑΚ δημιουργεί πρόβλημα σε όλη την Κρήτη, με συνεχή οδικά ατυχήματα. Αντίστοιχη είναι και η ποιότητα του οδικού δικτύου στον νότιο άξονα, ενώ είναι άγνωστο τι θα γίνει για το τμήμα από Άγιο Νικόλαο έως Σητεία και Ιεράπετρα. Υπάρχουν τρία λιμάνια με προοπτικές ανάπτυξης και διασύνδεσης της Κρήτης, τόσο με τα Δωδεκάνησα και το Ν. Αιγαίο στη Σητεία, όσο με τις Κυκλάδες και το Ν. Αιγαίο στον Άγιο Νικόλαο, αλλά ακόμα και με τη Μεσόγειο στην Ιεράπετρα, όπου θα μπορούσε να γίνει το τουριστικό και εμπορικό λιμάνι της Νότιας Κρήτης, Σε αυτά, αν προσθέσουμε και τις ελλείψεις στις υποδομές υγείας, ολοκληρώνεται το «παζλ». Και το «παζλ» αυτό δεν είναι σίγουρα σχέδιο ανάπτυξης για τον τόπο μου. Κατανοούμε όλοι ότι η ανάγκη για έργα υποδομής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη ενός τόπου. Και συνεπώς χρειάζονται παρεμβάσεις στην υπάρχουσα κατάσταση.
Και εδώ Προκύπτουν τα εξής ερωτήματα. Προς ποια κατεύθυνση θα κινούνται οι όποιες παρεμβάσεις και προς όφελος ποιου;
Στο ΠΑΣΟΚ θέλουμε, μια ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο, μια ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς αποκλεισμούς κοινωνικών ομάδων ή περιοχών της χώρας και με σεβασμό στο περιβάλλον.
Για τα έργα υποδομής χρειάζεται μια ολοκληρωμένη εθνική πολιτική που θα αναβαθμίζει και θα προάγει το επίπεδο ζωής του κάθε πολίτη, που είτε ζει είτε επισκέπτεται τη χώρα μας. Τα έργα υποδομής είναι άμεσα συνδεδεμένα με πάρα πολλούς τομείς ανάπτυξης μιας περιοχής ,είτε είναι τουριστική, είτε αγροτική.
Και κυρίως τα λιμάνια μας, που είναι η αφετηρία όλων των συναλλαγών μιας περιοχής – οικονομικών και κοινωνικών και πόσο μάλλον όταν βρίσκονται σε γεωστρατηγική θέση. Και σήμερα, εδώ, καλούμαστε να ψηφίσουμε την άνευ όρων πώληση πλειοψηφικού πακέτου μετοχών ενός λιμένα στρατηγικής σημασίας σε μια εταιρεία, χωρίς να μπορούμε να δούμε καν τη σύμβαση που θα υπογραφεί, χωρίς να έχουμε δει ένα σαφές επιχειρηματικό πλάνο για την ανάπτυξη του λιμανιού και την επίδραση που θα έχει στην τοπική κοινωνία και χωρίς να έχουμε μια μελέτη για το αν αυτή είναι η πιο συμφέρουσα επιλογή για την χώρα. Δε ξέρω, αν φταίει ότι είμαι νέα στον πολιτικό στίβο αλλά ακούγεται κάπως παράλογο το σενάριο που καλούμαστε σήμερα να διαχειριστούμε, αν λάβουμε υπόψιν τα δεδομένα που μας δίνονται. Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν φτάσουμε στο δίλημμα που η κυβέρνηση θέτει έμμεσα στους πολίτες, αυτό της ανάπτυξης ή της διατήρησης της κατάστασης παρακμής που υπάρχει σήμερα, υπήρξε η συστηματική και μεθοδική υποβάθμιση τόσο των λιμανιών, όπως και σχεδόν όλων των υπηρεσιών. Και εδώ, το δίλλημα πρέπει να μετατοπιστεί στο αν το «προϊόν» που οι 2 τελευταίες κυβερνήσεις υποβάθμισαν θα το πουλήσουμε για να έρθει η ανάπτυξη ή αν με το δημόσιο έλεγχο της διοίκησης του θα το αξιοποιήσουμε ακόμη παραπάνω.
Λέει η κυβέρνηση ότι θέλει έναν τουρισμό αειφόρο. Και εμείς ερχόμαστε να πούμε ότι με την πολιτική που ακολουθείται, ο αειφόρος τουρισμός δεν πρόκειται να έρθει. Εμείς θέλουμε ο Τουρισμός να είναι βιώσιμος, ανταγωνιστικός – με κίνητρα για βελτίωση του τουριστικού προϊόντος, για ισόρροπη ανάπτυξη σε όλη την χώρα, όλο το έτος και που να αφορά πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Με καινοτομία και με αποφυγή του υπερτουρισμού, που επιδρά αρνητικά τόσο στο πολιτιστικό περιβάλλον όσο και στο φυσικό και αποβλέπει μόνο στο κέρδος, με αποτέλεσμα, στο τέλος, να αμαυρώνεται και η εικόνα του τουριστικού μας προϊόντος. Κατά συνέπεια, η υπερμεγένθυση της τουριστικής ανάπτυξης πέραν των ορίων της φέρουσας ικανότητας του τόπου, πρέπει να είναι απαγορευτική. Και μια από τις παραμέτρους που ορίζουν το όριο μεταξύ βιώσιμου τουρισμού και υπερτουρισμού είναι οι υποδομές του προορισμού υποδοχής.
Σήμερα, απαιτούνται πολιτικές προώθησης και στήριξης ενός περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και οικονομικά αειφορικού τουρισμού που θα σέβεται και θα περιλαμβάνει ως ισότιμους εταίρους τις τοπικές κοινωνίες. Να εξασφαλίζει μια τουριστική ανάπτυξη, που θα έχει στο επίκεντρο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, χερσαίου και θαλάσσιου, την κοινωνική συνοχή και ταυτόχρονα θα αποφέρει βιώσιμα οικονομικά οφέλη στις περιοχές όπου αναπτύσσεται, ενώ θα καταπολεμά τη φτώχεια και θα διατηρεί τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του τόπου.
Απαιτείται χάραξη Εθνικής Στρατηγικής και διαμόρφωση τουριστικής ταυτότητας της χώρας, απαιτείται αλλαγή κατεύθυνσης από τον μαζικό στον εναλλακτικό τουρισμό για αντιστροφή της τάσης συρρίκνωσης της τουριστικής περιόδου.
Τελικά, απαιτείται μια άλλη πολιτική. Απαιτείται μία άλλη στρατηγική. Απαιτείται μία άλλη αντίληψη για το δημόσιο συμφέρον. Εμείς αυτή την αντίληψη εκφράζουμε και υπηρετούμε.
