Με αφορμή “ατυχές” όπως το χαρακτηρίζει, “(αλλά και αναληθές σε πολλά σημεία)” πρόσφατο δημοσίευμα για τον κλάδο των επαγγελματιών τουριστικών σκαφών, σχετικά με την Μαρίνα Αλίμου και τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε αυτήν, ο Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Τουριστικών Επαγγελματικών Σκαφών Άνευ Πληρώματος (ΣΙΤΕΣΑΠ) παράσχει τις παρακάτω διευκρινήσεις:
“1. Ο οικονομικός αντίκτυπος του θαλάσσιου τουρισμού στη χώρα μας εκτιμάται σε 800 εκατ. ευρώ και αν υπολογιστούν και τα έμμεσα έσοδα το ποσό ανέρχεται στα 1,940 δισ. Ευρώ, (σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης από το Διεθνές Συμβούλιο Ενώσεων Ναυτικής Βιομηχανίας), και αποτελεί το 1,1% του ΑΕΠ και προσφέρει απασχόληση σε 25.150 θέσεις εργασίας.
2. Στη Μαρίνα Αλίμου ελλιμενίζονται 800 επαγγελματικά σκάφη μόνιμα και τουλάχιστον 450 διερχόμενα. Τα έσοδα της Μαρίνας υπολογίζεται ότι το 2019 ξεπέρασαν τα 5,5 εκατ. ευρώ και από εδώ διακινούνται σχεδόν το 50% των ναυλώσεων τουριστικών σκαφών.
3. Η τριτοκοσμική εικόνα της Μαρίνας Αλίμου, δεν οφείλεται στους πλοιοκτήτες - πελάτες της. Οφείλεται στην αδιαφορία των κατά καιρούς φορέων διοίκησης της μαρίνας (ΕΟΤ-ΕΤΑ-ΕΤΑΔ) που δεν επένδυσαν και δε συντήρησαν τις υποδομές της και όλα τα έσοδα από την μαρίνα διοχετεύθηκαν σε άλλες δραστηριότητες. Επανειλημμένα ο ΣΙΤΕΣΑΠ είχε προτείνει την κατασκευή οικίσκων για την κάλυψη των αναγκών και λειτουργία των επιχειρήσεων των μελών αλλά και για την υποδοχή των πελατών – τουριστών σε ένα όμορφο περιβάλλον. Είχε προταθεί η αγορά και τοποθέτηση να γίνει με έξοδα των μελών και συμψηφισμό του κόστους με το αντίτιμο του ενοικίου, αλλά δεν είχαμε ανταπόκριση.
4. Τα –δήθεν- προνόμια! που έχουν οι πλοιοκτήτες είναι:
4.1. Μη επαρκής παροχή νερού, γιατί την ώρα της αιχμής στάζει και δεν μπορείς ούτε να πλύνεις, ούτε να εφοδιάσεις με νερό ένα σκάφος και η χρέωση είναι δεκαπλάσια της τιμής της ΕΥΔΑΠ
4.2. Μη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, γιατί οι πρίζες είτε δεν έχουν ρεύμα είτε δε φθάνουν για όλα τα σκάφη, και με αντίστοιχη υπερχρέωση της τιμής της ΔΕΗ
4.3. Χώροι υγιεινής που ντρέπεσαι να στείλεις τους τουρίστες.
4.4. Αποχετευτικό δήθεν δίκτυο, όπου τα λύματα συχνά ρέουν στον δρόμο που περπατούν οι τουρίστες.
4.5. Ο χερσαίος χώρος όπου γίνονται οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης και διαχείμασης είναι μέσα στη λάσπη και τις λακκούβες
4.6. Η Μαρίνα είναι ξέφραγο αμπέλι και οι κλοπές είναι πολύ συχνό φαινόμενο.
4.7. Υπάρχουν πλωτές προβλήτες που λειτουργούν λόγω των παρεμβάσεων των πλοιοκτητών.
Αυτά δεν είναι προνόμια! Είναι άθλος το να μπορείς να λειτουργείς και να φέρνεις τουρίστες με αυτές τις συνθήκες.
Ο κλάδος των επαγγελματικών τουριστικών σκαφών –γιώτινγκ– διαμορφώνει ένα ειδικό τουριστικό προϊόν, κατά κανόνα απευθυνόμενο σε ανώτερους εισοδηματικά επισκέπτες, και παρέχει τουριστικές υπηρεσίες που συνεισφέρουν θέσεις εργασίας, οικονομικές εισροές αλλά και σημαντική συνεισφορά στις νησιώτικες και παράκτιες οικονομίες. Όμως, παρά τη γενικότερη τουριστική ανάπτυξη, έχει ιδιαίτερα αυξηθεί ο ανταγωνισμός από άλλες χώρες, που εν μέρει εποφθαλμιούν να υποκαταστήσουν τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα που έχει η Ελλάδα, και υστερούμε στην αξιοποίηση της δυνητικής ανάπτυξης του κλάδου, που θα μπορούσε να απασχολεί τουλάχιστον διπλάσια σκάφη, με κατάλληλες υποδομές και υποστήριξη. Τα σκάφη κινούνται σε όλες τις παράκτιες περιοχές, όπου κατά κανόνα και διανυκτερεύουν, άρα δημιουργούν πρόσθετο εισόδημα στις τοπικές νησιωτικές και παράκτιες κοινωνίες.
Όσον αφορά για την σημερινή κατάσταση που αφορά στην Μαρίνα Αλίμου, επισημαίνουμε:
Από το Σεπτέμβριο του 2019 η Μαρίνα θα έπρεπε να είχε παραδοθεί στον παραχωρησιούχο, ο οποίος με βάση την σύμβαση παραχώρησης υποχρεούται στο τέλος της τριετίας, να διαθέτει στη Μαρίνα μόνο το 20% των θέσεων ελλιμενισμού για επαγγελματικά σκάφη. Που θα πάνε τα υπόλοιπα είναι άγνωστο!
Οι μαρίνες της Αττικής είναι γεμάτες ή δε δέχονται επαγγελματικά σκάφη αυτού του μεγέθους. Το πρόβλημα θα μεγαλώσει με την άφιξη των αναμενόμενων νέων σκαφών το 2020 που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 300,που θα έρθουν και άλλα 300. Με αυτήν την δεδομένη κατάσταση το ΤΑΙΠΕΔ και η ΕΤΑΔ με εξώδικες επιστολές προς τους πλοιοκτήτες ζητούν την απομάκρυνση κινητών κατασκευών εν όψει
παραχώρησης της μαρίνας, χωρίς κανένα χρονοδιάγραμμα, χωρίς εξηγήσεις για το πώς θα διευθετηθούν οι λειτουργίες που εξυπηρετούνται από αυτές τις κατασκευές σήμερα.
Τα ερωτήματα των ‘προνομιούχων’ είναι:
“1. Ο οικονομικός αντίκτυπος του θαλάσσιου τουρισμού στη χώρα μας εκτιμάται σε 800 εκατ. ευρώ και αν υπολογιστούν και τα έμμεσα έσοδα το ποσό ανέρχεται στα 1,940 δισ. Ευρώ, (σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης από το Διεθνές Συμβούλιο Ενώσεων Ναυτικής Βιομηχανίας), και αποτελεί το 1,1% του ΑΕΠ και προσφέρει απασχόληση σε 25.150 θέσεις εργασίας.
2. Στη Μαρίνα Αλίμου ελλιμενίζονται 800 επαγγελματικά σκάφη μόνιμα και τουλάχιστον 450 διερχόμενα. Τα έσοδα της Μαρίνας υπολογίζεται ότι το 2019 ξεπέρασαν τα 5,5 εκατ. ευρώ και από εδώ διακινούνται σχεδόν το 50% των ναυλώσεων τουριστικών σκαφών.
3. Η τριτοκοσμική εικόνα της Μαρίνας Αλίμου, δεν οφείλεται στους πλοιοκτήτες - πελάτες της. Οφείλεται στην αδιαφορία των κατά καιρούς φορέων διοίκησης της μαρίνας (ΕΟΤ-ΕΤΑ-ΕΤΑΔ) που δεν επένδυσαν και δε συντήρησαν τις υποδομές της και όλα τα έσοδα από την μαρίνα διοχετεύθηκαν σε άλλες δραστηριότητες. Επανειλημμένα ο ΣΙΤΕΣΑΠ είχε προτείνει την κατασκευή οικίσκων για την κάλυψη των αναγκών και λειτουργία των επιχειρήσεων των μελών αλλά και για την υποδοχή των πελατών – τουριστών σε ένα όμορφο περιβάλλον. Είχε προταθεί η αγορά και τοποθέτηση να γίνει με έξοδα των μελών και συμψηφισμό του κόστους με το αντίτιμο του ενοικίου, αλλά δεν είχαμε ανταπόκριση.
4. Τα –δήθεν- προνόμια! που έχουν οι πλοιοκτήτες είναι:
4.1. Μη επαρκής παροχή νερού, γιατί την ώρα της αιχμής στάζει και δεν μπορείς ούτε να πλύνεις, ούτε να εφοδιάσεις με νερό ένα σκάφος και η χρέωση είναι δεκαπλάσια της τιμής της ΕΥΔΑΠ
4.2. Μη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, γιατί οι πρίζες είτε δεν έχουν ρεύμα είτε δε φθάνουν για όλα τα σκάφη, και με αντίστοιχη υπερχρέωση της τιμής της ΔΕΗ
4.3. Χώροι υγιεινής που ντρέπεσαι να στείλεις τους τουρίστες.
4.4. Αποχετευτικό δήθεν δίκτυο, όπου τα λύματα συχνά ρέουν στον δρόμο που περπατούν οι τουρίστες.
4.5. Ο χερσαίος χώρος όπου γίνονται οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης και διαχείμασης είναι μέσα στη λάσπη και τις λακκούβες
4.6. Η Μαρίνα είναι ξέφραγο αμπέλι και οι κλοπές είναι πολύ συχνό φαινόμενο.
4.7. Υπάρχουν πλωτές προβλήτες που λειτουργούν λόγω των παρεμβάσεων των πλοιοκτητών.
Αυτά δεν είναι προνόμια! Είναι άθλος το να μπορείς να λειτουργείς και να φέρνεις τουρίστες με αυτές τις συνθήκες.
Ο κλάδος των επαγγελματικών τουριστικών σκαφών –γιώτινγκ– διαμορφώνει ένα ειδικό τουριστικό προϊόν, κατά κανόνα απευθυνόμενο σε ανώτερους εισοδηματικά επισκέπτες, και παρέχει τουριστικές υπηρεσίες που συνεισφέρουν θέσεις εργασίας, οικονομικές εισροές αλλά και σημαντική συνεισφορά στις νησιώτικες και παράκτιες οικονομίες. Όμως, παρά τη γενικότερη τουριστική ανάπτυξη, έχει ιδιαίτερα αυξηθεί ο ανταγωνισμός από άλλες χώρες, που εν μέρει εποφθαλμιούν να υποκαταστήσουν τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα που έχει η Ελλάδα, και υστερούμε στην αξιοποίηση της δυνητικής ανάπτυξης του κλάδου, που θα μπορούσε να απασχολεί τουλάχιστον διπλάσια σκάφη, με κατάλληλες υποδομές και υποστήριξη. Τα σκάφη κινούνται σε όλες τις παράκτιες περιοχές, όπου κατά κανόνα και διανυκτερεύουν, άρα δημιουργούν πρόσθετο εισόδημα στις τοπικές νησιωτικές και παράκτιες κοινωνίες.
Όσον αφορά για την σημερινή κατάσταση που αφορά στην Μαρίνα Αλίμου, επισημαίνουμε:
Από το Σεπτέμβριο του 2019 η Μαρίνα θα έπρεπε να είχε παραδοθεί στον παραχωρησιούχο, ο οποίος με βάση την σύμβαση παραχώρησης υποχρεούται στο τέλος της τριετίας, να διαθέτει στη Μαρίνα μόνο το 20% των θέσεων ελλιμενισμού για επαγγελματικά σκάφη. Που θα πάνε τα υπόλοιπα είναι άγνωστο!
Οι μαρίνες της Αττικής είναι γεμάτες ή δε δέχονται επαγγελματικά σκάφη αυτού του μεγέθους. Το πρόβλημα θα μεγαλώσει με την άφιξη των αναμενόμενων νέων σκαφών το 2020 που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 300,που θα έρθουν και άλλα 300. Με αυτήν την δεδομένη κατάσταση το ΤΑΙΠΕΔ και η ΕΤΑΔ με εξώδικες επιστολές προς τους πλοιοκτήτες ζητούν την απομάκρυνση κινητών κατασκευών εν όψει
παραχώρησης της μαρίνας, χωρίς κανένα χρονοδιάγραμμα, χωρίς εξηγήσεις για το πώς θα διευθετηθούν οι λειτουργίες που εξυπηρετούνται από αυτές τις κατασκευές σήμερα.
Τα ερωτήματα των ‘προνομιούχων’ είναι:
- Σε δύο μήνες που ξεκινά η τουριστική περίοδος και κατά την οποία κάθε Παρασκευή και Σάββατο θα κυκλοφορούν 5.000 τουρίστες, τι θα γίνει;
- Που θα εναποθέτουν τις αποσκευές τους; Πού θα παραμένουν για να προετοιμαστούν να επιβιβαστούν στα σκάφη;
- Που – σε ποιους χώρους; - θα διεκπεραιώνουν οι πελάτες και οι επαγγελματίες, τις απαραίτητες (δόξα τον Θεό έχουμε πολλές)
- γραφειοκρατικές διαδικασίες;
- Που θα κάθονται οι πελάτες – ναυλωτές όταν βρέχει ή όταν ‘βαράει’ ο ήλιος;
Οι λύσεις σε χρόνια προβλήματα δεν λύνονται με εξώδικα, αλλά με συζήτηση και προγραμματισμό, εκτός αν επιθυμούμε να διαλύσουμε τη δραστηριότητα που λέγεται Θαλάσσιος Τουρισμός. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας που δεν είναι άλλα από το δικαίωμα στην εργασία, στον ελλιμενισμό των σκαφών, στην καλή παροχή υπηρεσιών στον τουρισμό κάτω από αξιοπρεπείς συνθήκες”.
