Στην αλυσίδα των παραγόντων, που θα επηρεάσουν την ανταγωνιστικότητα των καθιερωμένων τουριστικών προορισμών στον 21ο αιώνα, καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσουν οι κάτοικοι του προορισμού, τονίζεται σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του tourism-review.com.
Η τοπική κοινωνία, επισημαίνεται στο άρθρο, απαιτεί πιο δυνατά από ποτέ να έχει λόγο στο σχεδιασμό των ταξιδιωτικών προορισμών. Γι αυτό, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας στους σχεδιασμούς πρέπει να συνεργάζεται και να αποφασίζει με την ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινότητας.
Οι τουριστικοί επιχειρηματίες δεν μπορούν πλέον να εργάζονται απομονωμένοι από το περιβάλλον τους. Ήρθε η ώρα να αναλάβουν νέες ευθύνες. Και παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Κένεντι για την Αμερική, ο αρθρογράφος σημειώνει:
Μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει ο προορισμός σας για εσάς, αλλά δείτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για τον προορισμό σας.
Οι κάτοικοι, αν και έχουν τις ανησυχίες τους για τον μαζικό τουρισμό και διαμαρτύρονται μερικές φορές για την ανάρμοστη συμπεριφορά τουριστών, σε γενικές γραμμές βλέπουν τον τουρισμό ως κάτι θετικό. Υπάρχει η αίσθηση ότι ο τουρισμός είναι κινητήρια δύναμη για την οικονομία και την εικόνα της περιοχής.
Στο άρθρο υπογραμμίζεται, επίσης, ότι στη σύγχρονη εποχή, χάρη στις δημόσιες συγκοινωνίες, οι τουρίστες μπορούν άνετα να κινούνται σε μια ακτίνα 100 χιλιομέτρων χωρίς να αισθάνονται ότι άλλαξαν προορισμό, αλλά ότι ανακαλύπτουν νέες περιοχές στον ίδιο προορισμό.
Έτσι, προορισμοί, όπως για παράδειγμα η Βαρκελώνη που αντιμετωπίζει το πρόβλημα του υπερ-τουρισμού, μπορεί να ενσωματώσει άλλους προορισμούς στη δική της εμβέλεια, σε μια τέτοια απόσταση των 100 χιλιομέτρων, διατηρώντας ο κάθε προορισμός τη μοναδικότητα και την ταυτότητά του.
Υπενθυμίζουμε ότι σε έκθεση της McKinsey, για λογαριασμό του Παγκόσμιου Συμβουλίου Τουρισμού (WTTC), υποδεικνύονται τρόποι με τους οποίους οι προορισμοί μπορούν να προλάβουν και να ανακουφίσουν τα φαινόμενα υπερ-τουρισμού, με τη κατανομή των επισκεπτών σε διαφορετικές πόλεις, με ρυθμίσεις τιμολογιακής πολιτικής για την εξισορρόπηση της προσφοράς και ζήτησης και με τη ρύθμιση της προσφοράς καταλυμάτων και τον περιορισμό της πρόσβαση σε δραστηριότητες.
Έκθεση, εξάλλου, από το The Travel Foundation,, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Cornell και την EplerWood International, τονίζει ότι η ανάπτυξη του τουρισμού δημιουργεί ένα “αόρατο βάρος” στους προορισμούς και στους κατοίκους τους.
Παραδείγματα αυτού του αόρατου φορτίου του τουρισμού περιλαμβάνουν το κόστος επέκτασης των υποδομών για την κάλυψη των αυξανόμενων τουριστικών αναγκών, την υψηλή ζήτηση για δυσεύρετες εκτάσεις γης και πολύτιμους αστικούς πόρους, τη διαχείριση της αυξημένης έκθεσης σε κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, ιδίως με τον παράκτιο τουρισμό και την προστασία ιστορικών δημόσιων χώρων και μνημείων.
Το Travel Foundation αναφέρει ότι η αποτυχία να υπολογιστεί σωστά το πλήρες κόστος της ανάπτυξης του τουρισμού, εμποδίζει τη δράση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτούνται νέοι λογιστικοί μηχανισμοί για την προστασία των περιουσιακών στοιχείων από τα οποία εξαρτώνται οι εθνικές οικονομίες και οι επιχειρήσεις παγκοσμίως.
