Ο μάρτυρας εμφανίστηκε να γνωρίζει μόνο «σε γενικές γραμμές» το ζήτημα του κοινοβουλευτικού ελέγχου για τον ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά μόνο ότι ήταν βολικά «ελάχιστος». Δεν γνώριζε για πολλαπλές κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις (ερωτήσεις, επίκαιρες ερωτήσεις κτλ) που έγιναν,. Κι όμως, όλα αυτά υπήρχαν, ήταν καταγεγραμμένα και ήταν διαθέσιμα.
Υπήρχαν έγγραφα της κ. Τυχεροπούλου.
Υπήρχαν εκθέσεις του κ. Βάρρα.
Υπήρχαν ερωτήσεις, επίκαιρες ερωτήσεις και κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις.
Το Μέγαρο Μαξίμου τα είχε στη διάθεσή του και παρ’ όλα αυτά, δεν έκανε απολύτως τίποτα.
Ο κ. Σκέρτσος επικαλέστηκε επανειλημμένα τον «ρόλο» και τις «αρμοδιότητές» του. Όμως αυτές εμφανίστηκαν βολικά ασαφείς. Εκτεταμένες στη θεωρία, ανύπαρκτες στην πράξη. Και το πιο εντυπωσιακό: τυχαίως, ποτέ δεν αφορούσαν τα προβλήματα του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ούτε για την τεράστια αύξηση του ζωικού κεφαλαίου γνώριζε.
Και τελικά, όπως και σε άλλες καταθέσεις κυβερνητικών παραγόντων, ο πρωθυπουργός «βγήκε εκτός κάδρου». Ούτε αυτός ο υπουργός ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για τις παθογένειες του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Άλλος ένας Υπουργός που προσπαθούσε να ξεστρατίσει την επιτροπή από το έργο της.
Όμως όταν όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι, ανενημέρωτοι και «εκτός θέματος», τότε δεν έχουμε τυχαία άγνοια. Έχουμε συγκάλυψη.
