Ο
υπουργός
Ναυτιλίας και Αιγαίου, Κωστής
Μουσουρούλης, απάντησε σε επίκαιρη
ερώτηση που κατέθεσε η βουλευτής του
ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου, με θέμα: «Για
την ιδιωτικοποίηση λιμανιών και μαρίνων
της χώρας». Ο υπουργός μεταξύ άλλων
είπε
“Όπως
έχει δείξει η μέχρι στιγμής εμπειρία
όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς,
η εκτεταμένη και αντιπαραγωγική
δραστηριότητα του κράτους οδήγησε σε
αύξηση των σημείων επαφής του δημοσίου
τομέα με ιδιωτικά συμφέροντα και
δημιούργησε ελλείμματα. Αυτό έχει
δυστυχώς επιβεβαιωθεί όλα αυτά τα χρόνια
και είναι κάτι το οποίο πληρώνουμε
σήμερα.
Σε
ό,τι αφορά στο θέμα που με ρωτάτε, υπάρχουν
δύο βασικές στρεβλώσεις στις σκέψεις
ορισμένων στη χώρα μας. Πρώτα απ' όλα,
ότι τα λιμάνια μπορούν να τα κάνουν όλα
και φορτοεκφόρτωση, χύδην ή σε
εμπορευματοκιβώτια και μεταφορά
αυτοκινήτων και κρουαζιέρα και
ναυπηγοεπισκευή και ό,τι άλλο φανταστείτε
και βεβαίως εν προκειμένω και θαλάσσιο
τουρισμό.
Η
δεύτερη στρέβλωση είναι ότι οι εννιακόσιες
περίπου λιμενικές υποδομές που είναι
διάσπαρτες στη χώρα και τις διαχειρίζονται
πάνω από ογδόντα φορείς μπορούν να
αναπτυχθούν μέσω δημοσίων επενδύσεων.
Πιστεύω ότι ακόμα και το Κομμουνιστικό
Κόμμα Ελλάδας αντιλαμβάνεται ότι αυτό
είναι πρακτικά αδύνατον λόγω της έκτασης,
της διασποράς αλλά και της ανάγκης να
δημιουργηθούν μεγάλες επενδύσεις στα
λιμάνια προκειμένου αυτά να καταστούν
ανταγωνιστικά στη Νοτιοανατολική
Μεσόγειο.
Όλοι
αναγνωρίζουν ότι τα μεγάλα λιμάνια δεν
μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές τις
απαιτήσεις. Γιατί; Διότι, πρώτον και τα
νέα πλοία απαιτούν μεγάλα βυθίσματα
αλλά και οι ανάγκες χερσαίας εξυπηρέτησης
είναι μεγάλες, πράγμα που σημαίνει
άντληση πόρων και απαξίωση σε περίπτωση
που η άντληση πόρων για επενδύσεις δεν
είναι ικανοποιητική.
Δεύτερον,
τα μικρά περιφερειακά λιμάνια, εκτός
από την υποτυπώδη τεχνική και διοικητική
τους υποδομή λειτουργούν υπό χρονοβόρες
διαδικασίες, ενώ δεν έχουν τη δυνατότητα
να προσελκύσουν μεγάλους πελάτες.
Τι
πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρέπει να γίνει
προσαρμογή στο ευρωπαϊκό λιμενικό
μοντέλο, το οποίο προϋποθέτει μία εθνική
στρατηγική για τη λιμενική πολιτική,
δηλαδή ταυτότητα των λιμανιών, ποιός
πρέπει να κάνει τί και δεύτερον, να
δημιουργηθεί η ανεξάρτητη Ρυθμιστική
Αρχή ακριβώς, για να προστατεύει τα
δικαιώματα των καταναλωτών.
Αυτές
οι δυο προϋποθέσεις ολοκληρώνονται,
κυρία συνάδελφε, η στρατηγική εντός
ολίγου και η Ρυθμιστική Αρχή πριν το
τέλος του έτους.
Εμείς
προετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα, το οποίο
ξαναλέω, θα οδηγήσει σε τρία αποτελέσματα,
αυταπόδεικτα, με βάση τη διεθνή εμπειρία,
όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και εκτός, σε
χώρες
Ο
κ. Μουσουρουλης αναφέρθηκε και στην
εξήγηση που έδωσε στους δημάρχους που
ρώτησαν γιατί οι λιμενικές εγκαταστάσεις
τους δεν είναι μέσα στο πακέτο των είκοσι
τριών που παραχωρούνται. Είπε: “Προσοχή:
Παραχωρούνται, δεν πωλούνται. Παραχωρούνται
για συγκεκριμένο λόγο και για συγκεκριμένο
χρόνο ανάλογα με την ελκυστικότητα της
επένδυσης”.
Οσον
αφορά στη χερσαία ζώνη λιμένα ο υπουργός
διευκρίνησε “Κατ’ αρχήν, δεν επηρεάζεται.
Τα είκοσι τρία λιμάνια είναι χωροθετημένα,
η δε χερσαία ζώνη είναι οριοθετημένη”.
Και κατέληξε
“Δεν
θα αποδοθεί όλη η χερσαία ζώνη, αλλά
μόνο το τμήμα και στη χερσαία και στη
θαλάσσια ζώνη, που είναι απαραίτητο
προκειμένου να λειτουργήσει η εγκατάσταση
ως μαρίνα, για να μπορούν, για παράδειγμα,
τα σκάφη το χειμώνα να επισκευάζονται
εκτός λιμένα. Επίσης, προ της οποιασδήποτε
προκήρυξης πρόκειται να γίνει από το
Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας
του Δημοσίου -είτε μεμονωμένα, είτε σε
πακέτα- θα υπάρξει συνεννόηση με τα
συναρμόδια Υπουργεία, για να οριστικοποιηθεί
η οριοθέτηση της ζώνης που θα παραχωρηθεί.
Νομίζω ότι όλα αυτά δεν είναι ένα
καινούριο εφεύρημα, αλλά ένα μοντέλο
που έχει εφαρμοστεί διεθνώς και έχει
δημιουργήσει ελκυστικές συνθήκες για
την προσέλκυση σκαφών αναψυχής. Είναι
κάτι που δεν κάναμε εμείς όλα αυτά τα
χρόνια, με αποτέλεσμα να υστερούμε σε
ολόκληρη τη Μεσόγειο, να χάνουμε έσοδα
και να μην υπάρχει διάχυση της ανάπτυξης
στις τοπικές κοινωνίες”.
