Αλ. Αυλωνίτης: Πρώτες σκέψεις για την ομιλία Κασσελάκη στη ΔΕΘ

Συμμετείχα φυσικά χθες στην ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στη ΔΕΘ. Μια ομιλία διάρκειας περίπου δυόμισι ωρών, σε μια κατάμεστη αίθουσα του Βελλιδείου, στην οποία ανέπτυξε τις πολιτικές του θέσεις και προτάσεις ως πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας.

Αυτό που διαπίστωσα ως πρώτη εικόνα ήταν η παραμονή στην αίθουσα ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ  και η απόλυτη  προσήλωση του κοινού στην ομιλία  του Κασσελάκη, πράγμα πρωτόγνωρο για τη σύγχρονη, πλήρως αποδιοργανωμένη, πολιτική ζωή. Η πρώτη μου σκέψη: Κάτι συμβαίνει εδώ μέσα.

 
Πώς τόσος κόσμος δεν κάνει κιχ; Πώς επικρατεί τέτοια ησυχία και παρακολουθεί μια ομιλία με τόση μεγάλη  διάρκεια;

Νομίζω ότι η αλήθεια είναι ΜΙΑ.

Ήταν μια ΑΛΛΗ, διαφορετική ομιλία: Ρηξικέλευθη, πρωτόγνωρη,  διαφορετική, "επαναστατική" για τα λιμνάζοντα νερά του πολιτικού μας συστήματος. Αν κάποιος επιχειρήσει να την κατατάξει ιδεολογικοπολιτικά, θα βρει έναν ριζοσπαστικό κεντρώο πυρήνα (κοινωνική δικαιοσύνη, προστασία των ευάλωτων, οικονομική ανακούφιση των πολιτών, καταπολέμηση της διαφθοράς, εθνική ανεξαρτησία κ.ά.) με αρκετά κοινωνικά φιλελεύθερα στοιχεία ανανέωσης και αποστασιοποίησης από τις πρακτικές του παρελθόντος. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι σίγουρο ότι απευθύνεται σε ένα ευρύτερο ακροατήριο που αναζητά πολιτική ανανέωση, καλυτέρευση της καθημερινότητάς του και διαφάνεια στην πολιτική ζωή του τόπου.
Εντέλει ήταν ένα μήνυμα ρήξης με το «παλιό» και τις «παλαιοκομματικές» πρακτικές. Είμαι σίγουρος ότι η ομιλία θα σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, γιατί συνταράσσει το κατεστημένο των ιδεολογικών και πολιτικών θέσεων των συστημικών κομμάτων.

 
Αλήθεια γιατί την εξαφάνισαν τα κεντρικά ΜΜΕ;

Θα είμαι όμως προσωπικά απόλυτα ειλικρινής : Υπάρχουν σημεία της ομιλίας Κασσελάκη, τα οποία υπερασπίζομαι απόλυτα και σημεία με τα οποία δεν συμφωνώ, εξάλλου γαλουχήθηκα με τις αξίες της αριστεράς και πολλά από αυτά αντηχούν παράξενα στα αυτιά μου. Δεν είναι όλα άχρηστα επειδή είναι παλιά.
Όμως κοίταξα γύρω μου και αναρωτήθηκα γιατί δεν έφυγε ούτε ένας από την αίθουσα, γιατί και εγώ ο ίδιος παρέμεινα στην καρέκλα μου παρακολουθώντας την ομιλία, σε μια ημέρα μάλιστα που θέλαμε να δούμε και τον αγώνα της Εθνικής μπάσκετ με την Τουρκία;

Η ομιλία Κασσελάκη, κατά την ταπεινή μου άποψη, ήταν ενδιαφέρουσα. Δεν άφηνε αδιάφορο κανέναν. Ξέρετε γιατί; Γιατί βασίστηκε στη λογική, μάλιστα ήταν τόσο λογική που σε εκνεύριζε. Είπε αλήθειες, ακόμη κι αν αυτές έβρισκαν αντιμέτωπη την ιδεολογικοπολιτική μας συγκρότηση.

 
Αυτά είπα και σε όσους με ρωτούσαν πώς είδα την ομιλία. Στα μάτια τους είδα προβληματισμό, αισιοδοξία, σκεπτικισμό, χαρά, απορία, όλα ανακατωμένα. Τελικό συμπέρασμα: Η ομιλία του Στέφανου μας έδωσε δουλειά για το σπίτι, μας προβλημάτισε και μας ταρακούνησε.  Απέπνεε λογική, ήταν γεμάτη από «επαναστατική» αποδιοργάνωση των δεδομένων του υπάρχοντος πολιτικού μας συστήματος.
Ήταν μια ομιλία πυκνή, ουσιαστική και τόσο «κατεδαφιστική» σε ιδεολογικά και πολιτικά προϋπάρχοντα, που χρειάζεται ουσιαστική μελέτη. Η απολυτότητα στην πολιτική  συγκρούεται αιώνες τώρα με το εφικτό. Αλλά, ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας σε επιμέρους στοιχεία (άλλωστε, οι ζυμώσεις είναι η πεμπτουσία της πολιτικής χάραξης), ας πιστωθεί στον Κασσελάκη για αρχή το γεγονός ότι τάραξε τα  ύδατα! 

Επαναλαμβάνω: έχουμε δουλειά για το σπίτι. Και μιλώ πολύ σοβαρά.

--