Αναρωτιέμαι λοιπόν: Πώς είναι δυνατόν μέσα σε 168 ώρες μπορεί να διαβαστούν 60.000 σελίδες; Αν το λογαριάσουμε αριθμητικά, χωρίς να δαπανήσει ούτε ώρα για ξεκούραση ή διατροφή (πράγμα βιολογικά αδύνατον) χρειάστηκε μόλις 10 δευτερόλεπτα για να διατρέξει κάθε σελίδα της δικογραφίας. Για ουσιαστική μελέτη ούτε λόγος! Και δεν ήταν μόνο η ανάγνωση, αλλά και η συγγραφή 996 σελίδων πρότασης. Ας υποθέσουμε ότι τον κ. Εισαγγελέα υποβοηθούσε ομάδα πέντε ατόμων. Ακόμη και τότε, ο χρόνος μελέτης ανεβαίνει το πολύ σε ένα λεπτό ανά σελίδα – και μαζί με τη σύνταξη της πρότασης, αγγίζουμε τα όρια παγκόσμιου ρεκόρ δακτυλογράφησης!
Όσοι έχουμε εμπειρία από δικαστικές αίθουσες γνωρίζουμε τους χρόνους που απαιτούνται για την σύνταξη αποφάσεων και πορισμάτων. Είναι φανερό ότι η τελική πρόταση δεν είναι προϊόν ενδελεχούς μελέτης, αλλά επανάληψη των κύριων σημείων του κατηγορητηρίου που συνέταξε ο κ. Ανακριτής.
Με σεβασμό στη Δικαιοσύνη, αλλά με κριτική σκέψη απέναντι σε τυχόν πράξεις κι παραλείψεις των λειτουργών της, και ως αιρετός αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού, παρακαλώ θερμά: Δώστε τέλος στον ολισθηρό κατήφορο του Κράτους Δικαίου.
Οι συγγενείς των θυμάτων έχουν κάθε λόγο να νιώθουν ότι εμπαίζονται από την Κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη. Διαχέεται μια αίσθηση γενικευμένης συγκάλυψης, μια ανυπόφορη κατάσταση που πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ!
Όταν ένας πονεμένος γονιός αναγκάζεται στην Ελλάδα του 2025 να προχωρά σε απεργία πείνας, πώς μπορεί κανείς να μιλήσει για εμπιστοσύνη στους θεσμούς; Πώς θα κοιτάξετε στα μάτια αυτούς τους ανθρώπους; Και τελικά, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του θεσμικού προβλήματος που δημιουργείται στη χώρα μας;
